امام رضا عليه ‏السلام فرمودند:

إنّ العبدَ إذا اختارَهُ اللّه‏ُ عزّ وجلّ لاُمورِ عبادِهِ شَرحَ صَدرَهُ لذلكَ ، وأودَعَ قلبَهُ يَنابِيعَ الحِكمةِ، وألْهَمهُ العِلمَ إلهاما ، فلَم يَعْيَ بعدَهُ بجوابٍ ولا يَحيرُ فيهِ عنِ الصّوابِ ؛

هرگاه خداوند عز و جل بنده‏اى را براى [اداره] امور بندگانش برگزيند براى اين امر به او شرح صدر عطا مى‏كند، چشمه‏هاى حكمت را در دلش جارى مى‏سازد و به او علم و دانش الهام مى‏فرمايد كه از آن پس ، از پاسخ هيچ چيز درنمى‏ماند و در يافتن راه درست سرگردان نمى‏شود.

[الكافي : 1 / 202 / 1]

امام رضا (عليه‏السلام) فرمودند:

مَن سَألَ اللّه‏َ التَّوفيقَ و لَم يَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ ؛

هر كس از خدا توفيق بخواهد و تلاش نكند ، خود را مسخره كرده است .

[ميزان الحكمه ، ح 2790]

 

مَن لَقِيَ فَقيرا مُسلِما فَسَلَّمَ عَلَيهِ خِلافَ سَلامِهِ عَلَى الأغنياءِ لَقِي اَللّه‏َ يَومَ القِيامَةِ و هُوَ عَلَيهِ غَضبانٌ ؛

هر كس مسلمان فقيرى را ديدار كند و برخلاف سلامى كه به ثروتمندان مى‏كند، به او سلام كند ، روز قيامت در حالى به ديدار خدا مى‏رود كه بر او خشگمين است.

[ عيون أخبار الرّضا عليه‏السلام ، ج 2 ، ص 52]